Караў Дзмітрый Уладзіміравіч
Караў Дзмітрый Уладзіміравіч
Нарадзіўся 25 снежня 1949 года ў горадзе Уфа (Башкірыя). Сярэднюю адукацыю атрымаў у школе № 5 г.Запарожжа (Україна). З адзнакай закончыў Маскоўскі гісторыка-архіўны інстытут (1973) і юрыдычны факультэт Гродзенскага універсітэта імя Янкі Купалы (1995). Пасля заканчэння Маскоўскага гісторыка-архіўнага інстытута працаваў (1973-1975) малодшым навуковым супрацоўнікам Інстытута гісторыі, археалогіі і этнаграфіі народаў Далёкага Усходу ДУНЦ АН СССР (г.Уладзівасток), асістэнтам кафедры гісторыі СССР Далёкаўсходняга універсітэта (1975-1976), намеснікам дэкана гістарычнага факультэта Далёкаўсходняга універсітэта (1976-1979). Пад час працы ў Далёкаўсходнім універсітэце навучаўся ў завочнай аспірантуры (1976-1979).
З верасня 1979 года працуе ў Гродзенскім дзяржаўным універсітэце імя Янкі Купалы: асістэнт (1979-1983), старшы выкладчык (1984), дацэнт (1984-1997), прафесар (з 1997) кафедры ўсеагульнай гісторыі. У 1983 годзе абараніў кандыдацыю дысертацыю «Академик М.К.Любавский как историк феодальной России». Вучонае званне дацэнта прысвоена ў 1988 годзе. Доктарскую дысертацыю «Белорусская историография конца XVIII – началао ХХ веков» абараніў у 1996 годзе. Вучонае званне прафесара па спецыяльнасці «Гісторыя» атрымаў у гэтым самым годзе. У 1997-1999 годзе працаваў загадчыкам кафедры тэорыі і гісторыі дяржавы і права Гродзенскага філіяла Беларускага недзяржаўнага інстытута правазнаўства. З 1999 года – прафесар кафедры эканамічнай тэорыі Гродзенскага універсітэта, з 2001 года і па сёння – загадчык кафедры.
Прафесар Караў мае сур’ёзныя дасягненні ў галіне гісторыі Беларусі. Ён аўтар больш за 150 работ, у ліку якіх 6 манаграфій. З’яўляўся навуковым кіраўніком 8 нацыянальных і 4 міжнародных навуковых праектаў. Сфера навуковых інтарэсаў – гісторыя культуры напродаў Вялікага кКняства Літоўскага і Беларусі, гістарыяграфія крыніцазнаўства гісторыіі Беларусі, гісторыя грамадскай думкі. Удзельнічаў у міжнародных навуковых канферэнцыях. Навуковыя даследаванні прафесара Д.У.Карава вядомы і выкарыстоўваюцца гісторыкамі-славістамі Еўропы, Паўночнай Амерыкі і Японіі.
